Ξέρεις το συναίσθημα
που ανοίγει τον ουρανό
μες στους γλυκούς χορούς των πεταλούδων
που παρασύρονται με πάθος τρελό.
Ξέρεις την αγάπη
που αναστατώνει τις ψυχές στιγμές-στιγμές,
που τρέχει σαν ποτάμι και σαν σκιά
ανεβαίνει στου φοίνικα τις κορφές.
Ξέρεις το αργό βήμα προς το ωραίο,
την τρυφερότητα που γλιστρά σιωπηλά,
έστω και χωρίς λόγια ή φως φανερό,
όταν η ομορφιά μοιάζει πια να πονά.
Ξέρεις να οδηγείς το καράβι
μες στη φουρτούνα, κόντρα στον άνεμο,
προς μια χαρά που δε χωρά στην καρδιά
μα αγαπά τον ρυθμό του χρόνου.
Ξέρεις πώς να γαληνεύεις την πληγή
των φόβων που σωρεύονται βαριά,
και διορθώνεις και την υποχώρηση
ξεριζώνοντας τα δεσμά της καρδιάς.
Χεσούς Ερνάντο Καμάτσο Μοσκέρα
(Jesús Hernando Camacho Mosquera)
No hay comentarios:
Publicar un comentario